Σάββατο βράδυ...ένα κρύο χειμωνιάτικο Σαββατόβραδο του έτους 1949 στο Arkansas...

Τιμά η Εύα Foxy Lady Ζευγουλά με αρχειακές φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν

20χρονο αγόρι παίζει σ ‘ένα nightclub του Twist...κρύο και των γονέων λέμε...ακόμα κι η κόλαση είχε παγώσει....η παγωμένη σάλα κάπως έπρεπε να ζεσταθεί. Χρέη σόμπας κάνει ένας τεράστιος κάδος σκουπιδιών, μισογεμάτος κηροζίνη, αναμμένος και τοποθετημένος στη μέση της σάλας...όλα καλά και το σώου αρχίζει...όμως η κηροζίνη δεν είναι το μόνο πράγμα που ανάβει....

 

- Ρε μάγκα, να σε δω λίγο πιο καλά...εσύ είσαι ρε το τσόλι που μου ‘φαγε τη γκόμενα;
- Ναι ρε σκατιάρη, εγώ είμαι αυτός που τη μάζεψε και της έδειξε τι πα να πει άντρας!
- Κάποιος πρέπει να σου πάρει τα μέτρα μορφονιέ....για το φέρετρο που θα σε αγκαλιάσει!!!

 

Χυμάνε ο ένας πάνω στον άλλο, θεριά ανήμερα που γυρεύουν το θάνατο ο ένας του αλλού... O Θάνατος κάνει τώρα παιχνίδι... Οι δύο άντρες ρίχνουν κάτω το βαρέλι και το ποτάμι της φωτιάς χύνεται στο πάτωμα...όλοι τρέχουν να σωθούν, να γλυτώσουν, μαζί και το 20χρονο αγόρι που παίζει κιθάρα... Τα καταφέρνει να βγει με ασφάλεια έξω μόνο για να συνειδητοποιήσει ότι έχει αφήσει μέσα τη μοναδική του περιουσία, την κιθάρα του!
Ορμάει μέσα στο φλεγόμενο κτήριο που καταρρέει γύρω του, πάνω του, για να τη σώσει...

Δυο άντρες κάηκαν εκείνη τη βραδιά στον καυγά που είχε ξεκινήσει για μια γυναίκα που δούλευε στο μαγαζί...το όνομα της ήταν Lucile...
Το μαύρο αγόρι που παραλίγο να χάσει τη ζωή του εκείνο το βράδυ για να σώσει την κιθάρα του, τη βάφτισε Lucile ώστε να του θυμίζει να μην ξαναρισκάρει ποτέ τη ζωή του ούτε για το ένα ούτε για το άλλο.... Ούτε για μια γυναίκα, ούτε για μια κιθάρα!!!
Η δίκια του Lucile όμως τον αποζημίωσε.... Έγινε ο μεγάλος BB KING...της έσωσε τη ζωή εκείνο το βράδυ κι εκείνη τη δική του....

 

"Ο ήχος που ακούτε είναι από την κιθάρα μου που τη λεν' Lucile, είμαι εντελώς τρελός για αυτήν, με πήρε από τη φυτεία, μπορείτε να πείτε ότι μου έφερε φήμη. Δε νομίζω ότι μπορώ να μιλήσω αρκετά για τη Lucile. Καμιά φορά όταν έχω τις μαύρες μου, μοιάζει σα να προσπαθεί να με βοηθήσει φωνάζοντας το όνομα μου. Τραγουδούσα spirituals και νόμιζα ότι αυτό ήταν που ήθελα να κάνω...με τον ένα τρόπο όμως ή τον άλλο όταν πήγα στο στρατό, έπιασα στα χέρια τη Lucile κι άρχισα να τραγουδώ τα blues. Τώρα κάθε φορά που τα πράγματα είναι άσχημα για μένα, ξέρω ότι πάντα, ξέρω ότι πάντα μπορώ να βασιστώ στη Lucile... Δύσκολο να σας μιλήσω εγώ για αυτήν, μάλλον θα αφήσω τη Lucile να μιλήσει... Ξέρετε, αν μπορούσα να τραγουδήσω pop τραγούδια σαν το Frank Sinatra ή το Sammy Davis Jr. μάλλον δε θα το έκανα...γιατί...η Lucile δε θέλει να παίξει τίποτα άλλο πέρα απ’ τα blues.... Kαι νομίζω, νομίζω ότι είμαι ευχαριστημένος με αυτό γιατί κανείς δε μπορεί να μου τραγουδήσει όπως η Lucile… Τραγούδα Lucile, Lucile που μου ‘χεις σώσει δυο φορές τη ζωή..."

THE KING IS DEAD, LONG LIVE THE KING...

(Αναδημοσίευση από imaginistes.wordpress.com)

Bag of Nails - Daddy's Blues - Official Music Video

Οι Bag of Nails είναι μια ψυχεδελική μπλουζ ροκ μπάντα με έδρα την Αθήνα. Πρόκειται για ένα δυναμικό τρίο, με έμφαση στον αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα του ροκ των 60's και 70's και του μπλουζ. Με φρέσκες ιδέες, συνθέσεις και δυνατό ήχο, οι Bag of Nails ήρθαν για να μείνουν.
Η ιδέα για την μπάντα γεννήθηκε την εποχή που ο Πάνος έπαιζε στους Mr Delay and The Tallman (2012 - 2014) και είχε αρχίσει ήδη να συνθέτει τα κομμάτια που αργότερα θα αποτελούσαν τη μουσική βάση για τους Bag of Nails. Η μπάντα ξεκινάει την πορεία της το 2014 με πρώτο line up τον Πάνο Κ. στην κιθάρα και τη φωνή, το Γιώργο Α. στο μπάσο και τον Ηρακλή Ζ-Σ. στα τύμπανα και ηχογραφεί το πρώτο της demo το 2015. Ο Γιώργος Α. αποχωρεί από την μπάντα αμέσως μετά το τέλος των ηχογραφήσεων. Τη θέση στο μπάσο αναλαμβάνει για μερικούς μήνες ο Γιώργος Σπανορήγας, ο οποίος με τη σειρά του δίνει τη θέση του στο Βαγγέλη Τ. Η μπάντα συνεχίζει την πορεία της με αυτή τη σύνθεση για περίπου δύο χρόνια και πραγματοποιεί μια σειρά από Live εμφανίσεις με highlights τη συμμετοχή στο B-Fest (2016 και 2017), στο Hard as a Rock (vol. 1,2,3) και στο Υπόγειο στη Θεσσαλονίκη παρέα με τους Banksters. Παράλληλα δόθηκαν διάφορες συνεντεύξεις σε ραδιόφωνα της χώρας (1055 Rock FM, Στο Κόκκινο) με αποκορύφωμα το Live Session στην ΕΡΤ (Ροκ Συναναστροφές) το 2017.
Λόγω διαφωνιών, αποχωρεί από την μπάντα ο Ηρακλής, του οποίου τη θέση στα τύμπανα αναλαμβάνει ο Άγης Γκ. Ταυτόχρονα επιστρέφει και ο πρώτος μπασίστας του συγκροτήματος Γιώργος Α. Ο Βαγγέλης Τ. όντας κατά βάση κιθαρίστας αποφασίζει να φτιάξει τη δική του μπάντα.
Το πρώτο άλμπουμ τους μόλις κυκλοφόρησε απο τη Nasoni Records (Berlin, DE)

https://www.nasoni-records.com/?fbclid=IwAR12mkin0iWGQVMneDbJNur3n6fEVe1ZlRRuUwo8dPL4yXDPoRPBSwthom4

Redeye Caravan - El Muerto [official video]

επειδή δεν τα πηγαίνω καλά με deadlines...
επειδή εχω το δικο μου τροπο γραφης....
επειδη δε γουσταρω να στελνω υλικο χτες με αγχος για να το βλεπω να δημοσιευεται μεθαυριο χαλλλλαρα...
κι επειδη ΔΕΝ εχω χορηγους και πηγαινω οπου γουσταρω κι αγαπω-κυριολεκτικα- ειπα να τα γραφω ολα ΕΔΩ-κυριολεκτικα κι αυτο....

STAY TUNED που λενε και στο χωριο μου....
αντε γιατι.....ααααααααααα!!!

19th Nervous Breakdown...and counting....

κάθε φορα που κάτι πάει στραβά σε βαθμό κακουργήματος ΔΙΑΟΛΙΖΟΜΑΙ!!!
καθε φορά αυτό το τραγούδι ηχεί μέσα στο κεφάλι μου...

Ο τίτλος περιγράφει τον τρόπο που αισθάνθηκε ο Mick Jagger κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας στις ΗΠΑ το 1965. 'Οπως εξήγησε στο περιοδικό Rolling Stones Monthly: «Είχαμε κάνει πέντε εβδομάδες έντονης δουλειάς στις ΗΠΑ και είπα,« Μαλάκες,δεν ξέρω για σας αλλά νιώθω έτοιμος για τη δεκατη ένατη νευρική μου κατάρρευση ». Αμέσως το βγάλαμε σαν πιθανό τίτλο τραγουδιού.Ο Keith και εγώ το δουλέψαμε σε αυτό το διάστημα ανά τακτά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας. Οι Brian, Charlie και Bill μας έκαναν καυγάδες - ειδικά επειδή τους άρεσε να έχουν τον πρώτο λόγο. "

Οι στίχοι είναι μια επίθεση εναντίον των κακομαθημένων κωλόπαιδων που έχουν τα πάντα και εξακολουθούν να είναι δυσαρεστημένα. Ο Jagger προσπάθησε να εξηγήσει ότι το τραγούδι δεν ήταν αυτοβιογραφικό. Όσον αφορά την λυρική έμπνευση, είπε: «Τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου - η καθημερινή ζωή όπως το βλέπω. Οι άνθρωποι λένε ότι τραγουδάω πάντα για χάπια και βλάβες, επομένως πρέπει να είμαι εξαρτημένος - αυτό είναι γελοίο. Στενόμυαλοι που ποτέ δεν θα παραδεχτούν ότι αυτό συμβαίνει πραγματικά σε άλλους ανθρώπους κι όχι μόνο στους αστέρες της ποπ ».

Υπάρχουν βέβαια αναφορές για ναρκωτικά σε αυτό το τραγούδι:

"Στο πρώτο ταξίδι προσπαθούσαμε τόσο σκληρά να αλλάξουμε το μυαλό μας

Αλλά μετά από λίγο συνειδητοποίησα ότι ταράζατε το δικό μου"

Πολλοί το επισήμαναν στους ακροατές , αλλά οι περισσότεροι δεν πήραν χαμπάρι, ειδικά αφού οι στίχοι ακούγονται κάπου στο παρασκήνιο. Κατά τα επόμενα χρόνια, η χρήση των ναρκωτικών απο τους Stones έγινε πιο εμφανής και αντικατοπτρίστηκε στα τραγούδια τους. Οι βρετανικές αρχές το εκμεταλλεύτηκαν πράγμα που οδήγησε σε μια σειρά συλλήψεων και κρατήσεων των μελών της μπάντας και των συνεργατών τους.

Mick Jagger: "Αυτή είναι μια πολύ περίοδος του Λος Άντζελες, θυμάμαι να βρίσκομαι στη Δυτική Ακτή για πολύ καιρό .. Το 19 Nervous Breakdown είναι ένα τραγούδι αστείο, και η ιδέα ότι κάποιος μπορεί να προσβληθεί από αυτό είναι πραγματικά αστεία. Αλλά σε αυτή την περίοδο - τα ποπ τραγούδια δεν έπρεπε με τίποτα να μιλάνε πολύ, ο Bob Dylan το αντιμετώπισε, αλλά δεν θεωρήθηκε κιόλας ποτέ ως mainstream pop act. Ουσιαστικά τα τραγούδια του ήταν βαριά για τους περισσότερους ανθρώπους και έτσι οτιδήποτε άλλο εκτός από τα κλισέ αγάπης ακουγόταν πολύ περίεργο και ποτέ δεν άγγιζε τον κόσμο.Τραγούδια όπως το «19 Nervous Breakdown » ήταν ελαφρώς εκνευριστικά για τους ανθρώπους.Δύο χρόνια μετά, τα πράγματα άλλαξαν και πήραν μια λίγο πιο σκοτεινή κατεύθυνση, αλλά νομίζω ότι γενικά ήταν πολύ αθώες μέρες ». >>

Αυτό ήταν ένα από τα τρία τραγούδια που οι Stones έπαιξαν στο Ed Sullivan Show στις 13 Φεβρουαρίου 1966, την πρώτη φορά που εμφανίστηκαν σ εγχρωμο πρόγραμμα της αμερικανικής τηλεόρασης.

Ο Mick Jagger έβγαινε μ'ενα μοντέλο απο την Αγγλία την Chrissie Shripton όταν έγραψε αυτό το τραγούδι. Ήταν μια ταραχώδης σχέση που άρχισε το 1963 και τελείωσε τρία χρόνια αργότερα με υπαινιγμούς για τσιλιμπουρδίσματα του Mick.(Τότε άρχισε να βλέπει τη Marianne Faithfull). Σύμφωνα με τη βιογραφία του Mick Jagger από τον Philip Norman, η Shrimpton πήρε υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών τον Δεκέμβριο του 1966, όταν ο Jagger την έστησε ενώ ήταν να πάνε διακοπές μαζί. Ενώ ο Jagger δεν έγραψε αυτό το τραγούδι για τη Shrimpton, η υπερβολική δόση της θύμιζε έντονα το χαρακτήρα του τραγουδιού. Ακούστηκε επίσης ότι ο στίχος "Στο πρώτο μας ταξίδι" είναι μια αναφορά στην πρώτη φορά που ο Jagger πήρε με acid με τη Shrimpton.

Here it comes, here it comes, here it comes, here it comesHere it comes ΜΥ nineteenth THOUSAND nervous breakdown...

Τίποτα,κατι δικα μου....

Elias Zaikos

July 5 at 5:53 AM · 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΙ ΕΝΑΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ
Ο μουσικός είμαι εγώ. Το κείμενο είναι σκέψεις μου που μπορείτε να προσπεράσετε ελεύθερα. Όσοι επιθυμείτε, ρίξτε μια ματιά.
Γιατί ένας μουσικός γράφει για πολιτικούς; Δεν ξέρω για τους άλλους, εγώ έχω κάποιες «εμμονικές» απόψεις, κάτι σαν θέσφατα στη ζωή μου, κι όσο κι αν σιχαίνομαι τον απόλυτο λόγο εν γένει, διαπιστώνω πως κάποιες τέτοιες απόψεις που κουβαλάω χρόνια δε λένε ν’ αλλάξουν.
Πάντα πίστευα πως ένας καλλιτέχνης (απ’ όπου κι αν προέρχεται) οφείλει να είναι κι ένας εν δυνάμει επαναστάτης. Ένας άνθρωπος που αφουγκράζεται γύρω και μέσα του, κριτικάρει, σχολιάζει και υπερασπίζεται ιδέες που εξυμνούν την παρουσία του ανθρώπου στη γη, είναι υπέρμαχος της ισονομίας και στηλιτεύει τον ρατσισμό, προστατεύει αδύναμους, νοιάζεται για το περιβάλλον, με δύο λόγια αναζητά με πάθος για τον κόσμο εκείνο που λαχταράει για τον εαυτό του, αρμονία και ισορροπία.
Φυσικά και λαθεύει, ατελές ον είναι. Τα όποια λάθη προκύπτουν, γίνονται διδάγματα και ο αληθινός άνθρωπος γνωρίζει ν’ ακούει, αναγνωρίζει, παραδέχεται, αλλάζει χωρίς φόβο.
Και γιατί –θα μου πείτε- να μιλήσει με λόγο και να μην το κάνει μέσα από την τέχνη του;
Σωστά, αυτό κάνει, εκτός από καλλιτέχνης όμως παραμένει ένας θνητός, ένας πολίτης σαν όλους μας… Και του αναλογούν μία γνώμη και μία φωνή, όπως στον καθένα.
Οι περισσότεροι πολιτικοί η αξιωματούχοι που έχω γνωρίσει (είτε δημόσια, είτε κατ’ ιδίαν), είναι άνθρωποι μορφωμένοι, κάποιοι ιδιαιτέρως εύστροφοι και σαφώς καθόλου βλάκες (εντάξει, εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν και παντού). Μην αυταπατάσθε. Το πρόβλημα προκύπτει επειδή εκόντες άκοντες καταλήγουν να υπηρετούν την πολιτική των κομμάτων και όχι των ιδεών. Κατά κανόνα γνωρίζουν την αλήθεια, παραμένουν όμως παγιδευμένοι στα στεγανά που δημιουργούν τα κομματικά σύνορα, υιοθετούν ξύλινο λόγο, μαθαίνουν πώς να περιστρέφονται γύρω από έννοιες ασαφείς η απροσδιόριστες και καταλήγουν πιόνια, αγοράζουν και πουλάν άλλοθι κατά το δοκούν και κάποιοι καταφέρνουν και κοιμούνται κιόλας τα βράδια. Κάποιοι άλλοι πάλι, δεν έχουν ιδιαίτερες ανησυχίες και αναστολές, παίζουν το παιχνίδι χωρίς πολλά πολλά, τραβάνε και καμμιά σκανδάλη άμα λάχει, γεμίζουν τις τσέπες κι όλα καλά. Χαζοί όμως δεν είναι. Ίσως αυτό είναι τελικά που μας τρομάζει περισσότερο απ’ όλα και κάνει κάποιους από μας να στραφούμε στην τέχνη, όχι απλά γιατί είναι μεγαλειώδες από μόνο του, αλλά γιατί είναι και η κρυψώνα μας.
Το ζήτημα είναι πως δεν είναι όλοι ίδιοι…
Κι εδώ έρχονται οι αριθμοί, οι αναλύσεις, οι διαφωνίες, το τι και πως διαβάζει κάποιος, με ποιόν τρόπο το αξιολογεί και πόσο ταυτίζεται η όχι με πρόσωπα και απόψεις, κατά πόσο προσωποποιεί το όλον και εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια, σε τι βαθμό ακούει την καρδιά και το μυαλό του και όχι υποσχέσεις και δεσμεύσεις.
Του λόγου μου μεγάλωσα ανάμεσα σε οικογένειες στα άκρα του πολιτικού ορίζοντα. Βασιλοχουντικοί από τη μία, βαμμένοι κομμουνιστές από την άλλη. Αυτοί οι άνθρωποι με έμαθαν πως τίποτα δεν μπορεί να μαγαρίσει την ψυχή των απλών ειρηνικών ανθρώπων, μου δίδαξαν πως οι λαοί είναι αδέλφια, άνθρωποι του πλανήτη με κοινούς στόχους και οράματα. Η πολιτική και οι πολιτικοί των κομμάτων, κατά κανόνα θέλουν να ξεχνάμε την ουσία και να μένουμε στον τύπο, να βλέπουμε το δένδρο και όχι το δάσος. Διαίρει και βασίλευε… Η ζωή μας είναι λίγη για να ελπίζουμε σε δραστικές μεταβολές, οι αλλαγές χρειάζονται πολύ χρόνο, όμως μπορούμε –ο καθένας από μας- να ξεκινήσουμε να επιζητάμε την αρμονία μέσα μας, με τις όποιες δυνάμεις και δυνατότητες έχουμε, νάμαστε περήφανοι πρώτα για τους εαυτούς μας και να νοιώσουμε πως γίνεται μία αρχή.

8/7/2019...μια μερα μετα τας εκλογας...μεχρι στιγμης δεν εχει πεσει ακριδα,δεν εχει χτυπησει τυφωνας,μια διακοπη ηλεχτρικου μονο λεει τρολέει περιξ Συνταγματος...

Οτιδηποτε πρηζεται μας πρηστηκε τις προηγουμενες μερες απο την τρομολαγνεια του ψηφιστε αυτον κι οχι εκεινον για θα μας ευρει κακο μεγαλο Μπανα'ί'α μου....

Ο καυσωνας καλά κρατεί,τα μυαλά που ήταν φραπέ τωρα πλεον τηγανιζονται ενιοτε δε,μας ποσταρουν και φωτος απο παραλιες με κρυσταλλινα νερα γεματες πατουσακια κι αγαπημενα-ερωτευμενα ζευγαρια που δε χανουν την ευκαιρια να διατυμπανισουν την οικονομικη τους κατασταση αφου ΕΧΟΥΝ λεφτα για διακοπες ή εστω για βενζινη μεχρι το εξοχικο του δεκατου τριτου ξαδερφοκουμπαρου που τους εκαλεσε στη βιλλα Κιτσα στην Ανω κατω περα δωθε τραχανοπλαγιά.

Επισης διατυμπανιζουν τον ερωτα τους ευθαρσως και ανερυθριαστως,Φιονα μοναδικη μου αγαπη,λιγο πριν πατησουν καρδουλα στο κωλαρακι της Σουλας στο Ινσταγκραμ.

και μετα μου λες γιατι....ΑΥΤΟ!!!!

https://www.youtube.com/watch?v=UVOBYmLbzWc&list=WL&index=15&t=0s

Γιατι οχι θα σου πω εγω...για δοκιμασε να παιξεις Metallica στο μπαντζο και μετα μου λες...ή για τραγουδα ΕΣΥ το harvester of sorrows ΜΑΖΙ με το Man of constant sorrow για να μας πεις τι εστι βερικοκο....

ρικοκο ρικοκο ρικο ρικο κοκο....